แพทย์กัณฑ์ทศพร วาดภาพ ‘ขรรค์ชัย บุนปาน’ ให้พรความเห็นชอบชนก้าวสู่ปีที่ 44 ‘ต้องมั่นอุดมการณ์ ประ’ธิ…

แพทย์กัณฑ์ทศพร วาดภาพ ‘ขรรค์ชัย บุนปาน’ อำนวยพรความเห็นชนก้าวสู่ปีที่ 44 ‘ควรมั่นอุดมการณ์ ประ’ธิปไตยให้มั่นคง’
ตอนวันที่ 10 เดือนมกราคม นพ.กัณฑ์ทศพร เสรีรักษา สมัยก่อนผู้สมัคร สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรพรรคไทยรักษาชาติ กล่าวเนื่องในช่องทาง 9 เดือนมกราคม ที่หนังสือพิมพ์ความเห็นชน ครบรอบ 44 ปี ว่า ผมรู้จัก “ความเห็นชอบชน” มา 43 ปี แต่ว่ารู้จัก “ขรรค์ชัย บุนปาน” มานานกว่านั้น ในสมัยที่ผู้เรียน นิสิต ยังคงใช้ชีวิตอยู่กับความสิ้นเปลือง มิได้พึงพอใจโลกนอกมหาวิทยาลัย ไม่ทราบระบบประชาธิปไตย ชีวิตนิสิตและนักศึกษามีแม้กระนั้นความสนุก ทุกมหาวิทยาลัยจะมีงานเต้นรำรายปี นิสิตและนักศึกษาก็จะฝึกหัดเต้นรำกัน มหาวิทยาลัยมหิดลที่ผมเรียนมีงานเทศกาลประจำปีชื่อ “ราตรีกาลดอกไม้บ้านในดวงใจ”
นพ.กัณฑ์ทศพรพูดว่า แล้ววันหนึ่ง ก็เริ่มมีผู้คนสอบถามหาความหมายของชีวิตนิสิตและนักศึกษา เริ่มมีแนวความคิดสำหรับการติชมนิสิตร่วมกันเองให้กลับมาพึงพอใจปัญหาของสังคม มากยิ่งกว่าการใช้ชีวิตในสมัยสายลมเเสงแดด “ขรรค์ชัย บุนปาน” และก็ “สุจิตต์ วงษ์เทศ” เป็นนักปราชญ์สมัยแรกๆที่เขียนบทกวีวิจารณ์การใช้ชีวิตของนิสิต พากเพียรสะท้อนให้มีความเห็นว่า คุณประโยชน์ของการเล่าเรียนในระดับอุดมศึกษาเป็นการศึกษาเพื่อคนอื่นๆ และก็นำวิชาความรู้ที่ได้กลับไปรับใช้สังคมและก็คนที่ด้อยกว่า “เรา เป็นนิสิตและนักศึกษา” “ชายหนุ่มหน่ายคู่มือ” และก็อีกหลายๆเรื่อง เป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกรักและก็ผูกพันกับ ขรรค์ชัย บุนปาน รวมทั้งสุจิตต์ วงษ์เทศ โดยไม่ทราบจะตัว

ย้อนอ่าน : 2563 การเกิด ‘ความเห็นชอบชน’ กลับวิกฤตวัววิด-19
– เปิดไทม์ไลน์ ขรรค์ชัย บุนปาน ‘ไปต่อ’ อย่างธรรมดา ในปีที่44 ของ ‘ความเห็นชน’
นพ.กัณฑ์ทศพรพูดว่า ในสมัยที่ยังไม่มีโทรศัพท์เคลื่อนที่ ยังไม่มีอินเตอร์เน็ต แหล่งของข่าวที่พวกเราจะได้รับมีทีวี วิทยุ และก็หนังสือพิมพ์เพียงแค่นั้น นิสิตในสมัยนั้นจะนำเอาหนังสือพิมพ์พับเหน็บอยู่ในกระเป๋ากางเกงข้างหลัง (ราวกับน้องยุคนี้ที่เหน็บโทรศัพท์เคลื่อนที่) หรือพับรวมอยู่กับอยู่กับสมุดเล็กเชอร์หนังสือเทกซ์บุค ไปยืนรอคอยรถยนต์ นั่งบนรถยนต์ หรือนั่งคอยอะไรก็แล้วแต่ ก็จะจับหนังสือพิมพ์มานั่งอ่าน แล้ววันหนึ่งหนังสือพิมพ์ความเห็นชนก็เกิดขึ้น ด้วยราคาฉบับละ 1.50 บาทเท่าๆกับค่าตั๋วรถเมล์
“บิดาสอนให้ผมอ่านหนังสือพิมพ์ตั้งแต่ฉบับละ 1 บาท เมื่อชั้นประถม อ่านมากขึ้นในระหว่างที่เป็นนิสิต แล้วก็เมื่อดำเนินการแล้ว ในตอนที่มีบทบาททางด้านการเมือง ผมยิ่งจะต้องอ่านหนังสือพิมพ์ทุกฉบับในทุกวัน ‘ความเห็นชอบชน’ เป็นหนังสือพิมพ์ที่ผมอ่านมาตลอด ปัจจุบันนี้ผมยังสุขสบายกับการได้มองข่าวสารอ่านข่าวสารจากหน้าหนังสือพิมพ์ที่เป็นกระดาษ ตัวอักษรสีดำบนพื้นขาวที่ตามองมองเห็น สัมผัสสากๆแม้กระนั้นนิ่มนวลต่อมือให้ความรู้ความเข้าใจสึกที่อิ่มเอมต่อหัวดวงใจ มากยิ่งกว่าหน้าจอเล็กๆบนโทรศัพท์เคลื่อนที่
“43 ปีความเห็นชน ที่ทนทานมายาวนาน
ต้องมั่นอุดมการณ์ ประ’ธิปไตยให้มั่นคง”
“ขอให้อยู่เดินคู่คนประเทศไทยตลอดกาลครับผม Happy birthday ครับผม ‘ความเห็นชอบชน’ รักครับ” นพ.กัณฑ์ทศพรกล่าว

แพทย์กัณฑ์ทศพร วาดภาพ ‘ขรรค์ชัย บุนปาน’ อำนวยพรความเห็นชนก้าวสู่ปีที่ 44 ‘ควรมั่นอุดมการณ์ ประ’ธิปไตยให้มั่นคง’ ตอนวันที่ 10 เดือนมกราคม นพ.กัณฑ์ทศพร เสรีรักษา สมัยก่อนผู้สมัคร สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรพรรคไทยรักษาชาติ กล่าวเนื่องในช่องทาง 9 เดือนมกราคม ที่หนังสือพิมพ์ความเห็นชน ครบรอบ 44 ปี ว่า ผมรู้จัก “ความเห็นชอบชน” มา 43 ปี แต่ว่ารู้จัก “ขรรค์ชัย บุนปาน” มานานกว่านั้น ในสมัยที่ผู้เรียน นิสิต ยังคงใช้ชีวิตอยู่กับความสิ้นเปลือง มิได้พึงพอใจโลกนอกมหาวิทยาลัย ไม่ทราบระบบประชาธิปไตย ชีวิตนิสิตและนักศึกษามีแม้กระนั้นความสนุก ทุกมหาวิทยาลัยจะมีงานเต้นรำรายปี นิสิตและนักศึกษาก็จะฝึกหัดเต้นรำกัน มหาวิทยาลัยมหิดลที่ผมเรียนมีงานเทศกาลประจำปีชื่อ “ราตรีกาลดอกไม้บ้านในดวงใจ” นพ.กัณฑ์ทศพรพูดว่า แล้ววันหนึ่ง ก็เริ่มมีผู้คนสอบถามหาความหมายของชีวิตนิสิตและนักศึกษา เริ่มมีแนวความคิดสำหรับการติชมนิสิตร่วมกันเองให้กลับมาพึงพอใจปัญหาของสังคม มากยิ่งกว่าการใช้ชีวิตในสมัยสายลมเเสงแดด “ขรรค์ชัย บุนปาน” และก็ “สุจิตต์ วงษ์เทศ” เป็นนักปราชญ์สมัยแรกๆที่เขียนบทกวีวิจารณ์การใช้ชีวิตของนิสิต พากเพียรสะท้อนให้มีความเห็นว่า คุณประโยชน์ของการเล่าเรียนในระดับอุดมศึกษาเป็นการศึกษาเพื่อคนอื่นๆ…

แพทย์กัณฑ์ทศพร วาดภาพ ‘ขรรค์ชัย บุนปาน’ อำนวยพรความเห็นชนก้าวสู่ปีที่ 44 ‘ควรมั่นอุดมการณ์ ประ’ธิปไตยให้มั่นคง’ ตอนวันที่ 10 เดือนมกราคม นพ.กัณฑ์ทศพร เสรีรักษา สมัยก่อนผู้สมัคร สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรพรรคไทยรักษาชาติ กล่าวเนื่องในช่องทาง 9 เดือนมกราคม ที่หนังสือพิมพ์ความเห็นชน ครบรอบ 44 ปี ว่า ผมรู้จัก “ความเห็นชอบชน” มา 43 ปี แต่ว่ารู้จัก “ขรรค์ชัย บุนปาน” มานานกว่านั้น ในสมัยที่ผู้เรียน นิสิต ยังคงใช้ชีวิตอยู่กับความสิ้นเปลือง มิได้พึงพอใจโลกนอกมหาวิทยาลัย ไม่ทราบระบบประชาธิปไตย ชีวิตนิสิตและนักศึกษามีแม้กระนั้นความสนุก ทุกมหาวิทยาลัยจะมีงานเต้นรำรายปี นิสิตและนักศึกษาก็จะฝึกหัดเต้นรำกัน มหาวิทยาลัยมหิดลที่ผมเรียนมีงานเทศกาลประจำปีชื่อ “ราตรีกาลดอกไม้บ้านในดวงใจ” นพ.กัณฑ์ทศพรพูดว่า แล้ววันหนึ่ง ก็เริ่มมีผู้คนสอบถามหาความหมายของชีวิตนิสิตและนักศึกษา เริ่มมีแนวความคิดสำหรับการติชมนิสิตร่วมกันเองให้กลับมาพึงพอใจปัญหาของสังคม มากยิ่งกว่าการใช้ชีวิตในสมัยสายลมเเสงแดด “ขรรค์ชัย บุนปาน” และก็ “สุจิตต์ วงษ์เทศ” เป็นนักปราชญ์สมัยแรกๆที่เขียนบทกวีวิจารณ์การใช้ชีวิตของนิสิต พากเพียรสะท้อนให้มีความเห็นว่า คุณประโยชน์ของการเล่าเรียนในระดับอุดมศึกษาเป็นการศึกษาเพื่อคนอื่นๆ…